گزارش سازمان بخشش جهانی
به ویژه در ایران، در سال ۲۰۲۳ شمار بیشتری کشته شدند. سازمان بخشش جهانی در گزارش نو خود به بررسی شنکنجه و کشتار جانباختگان میپردازد.
آلبر کامو (Albert Camus) در سال ۱۹۵۷ در «نگرشها وابسته به دار آویختن» که بسیار زمینه گفتگو برانگیزی را به خود گرفت، به شدت دربرابرکشتار و به دار آویختن گفتگو کرد. برای نویسنده و فیلسوف فرانسوی آنها وسیلهای برای برابری ندارند، بلکه بیشتر بیانگر کینه و جبران بودهاند. اگر به آخرین شمار افراد کشته شدگان سنجش سازمان بخشش جهانی (Amnesty International) نگاه کنید، باید نتیجه بگیرید: این روش برای برابری در دنیا بسیار نگران کننده است.
بر اساس گزارش سالانه سازمان حقوق بشر دست کم ۱۱۵۳ نفر در سال گذشته سر بریده، به دار آویخته ، تیرباران و یا مسموم شده اند. دراین سنجش در سال ۲۰۲۲ با ۸۸۳ به دار آویخته، در سال ۲۰۲۳ با ۳۱ درصد بیشتر به خشونت و کشتار افزایش یافته شده است. سازمان بخشش جهانی مینویسد، این بالاترین شمار افراد کشته شدگان است که «بخشش جهانی درحدوده یک دهه گذشته یادداشت کرده است». تنها در سال ۲۰۱۵ است که در آن ۱۶۳۴ نفر کشته شدند.
کشتارها: چین پیش از ایران و عربستان سعودی
از ۱۶ کشوری که انسانها را به دار کشیدند ، تنها چند کشور هستند که این نابشری و نابرابری را افزایش داده اند: ایران نزدیک به سه چهارم (دست کم ۸۵۳) کشتار را به خود ویژه داده است، در حالی که عربستان سعودی ۱۶ درصد (۱۷۲) را به خود ویژه داده است. سومالی (دست کم ۳۸) و ایالات متحده (۲۴) نیز احکام کشتن بیشتری را به کار برده است. شمار احکام کشتار نو در سراسر جهان با ۲۰ درصد افزایش به ۲۴۲۸ زمینه در ۵۲ کشور جهان رسید.
سازمان بخشش جهانی گمان میکند که بیشتر مردم هنوز در چین به داربست رهنموند میشوند. حکومت چین تلاش می کند که به دار و کشتار را پنهان کند. به همین انگیزه از هزاران کشتار گزارشی وجود ندارد. همین نکته در جایگاه کره شمالی و ویتنام نیز کاربرد دارد که مشکوک به اجرای کشتار های گسترده هستند. افزایش چشمگیر کشتار ها در سراسر جهان تکان دهنده است. شماره کشتار به دست سازمان بخشش جهانی تنها نوک کوه یخ را نشان می دهد، زیرا گزارش درست از برخی کشورها وجود ندارد.
کشتار ابزاری در جایگاه نابرابری وستمگری - به ویژه در ایران
در کشورهایی که کشتار می کنند، کیفرکشتن به انگیزه ابزار سیاسی نیز مورد استفاده قرار می گیرد.ماکس مایسوئر(Max Meißauer) -کارشناس کیفرکشتن در سازمان بخشش جهانی در آلمان- می گوید: « کیفرکشتن در درسترس همگانی همیشه ابزاری برای سرکوب سیاسی و بازدارندگی همزیستی بوده است. این به ویژه در باره ایران درخشش دارد. در این گزارش آمده است که سراندرکاران در ایران به شددت فزاینده ای از کیفرکشتن استفاده می کنند تا ترس و وحشت در انسانها برای استوارنیروی خود ایجاد کنند.
از این کیفرکشتن ها، بیش از ۶۰ درصد برای گناه های انجام شده است که بر پایه دادهای جهانی نباید کیفرکشتن داشته باشد، در درجه یک گناه های مایههای روانی. مایسوئر می گوید که در سال ۲۰۲۰ دست کم ۲۴۶ انگیزه کیفرکشتن در ایران رخ داده است. در گزارش سال ۲۰۲۳ بیش از ۸۵۳ این انگیزه وجود داشته است.
مایسوئر یادآوری میکند که در ایران و عربستان سعودی نیز برای کیفرکشتن بهاندازه آشکار کشتن وجود دارد. این بدان برابر است که شرح دهند آنها در چارچوب قانون اساسی با گناهکاران رفتار کردهاند، اما همه یا هیچ ریزه کاریها را روشن نمیکند. این دستور پهنه دادگاه را برای برداشت باز میگذارد. به نمونه، کیفرکشتن برای گناه ناشناس «دشمنی با خدا» وجود دارد. یک مشگل بزرگ در سال گذشته نیز سنگاپور بود، جایی که تلاش شد تا با استفاده بیش از حد از کیفرکشتن، مشکل مایههای روحی را زیر کنترل خود در آورند.
آلمان بیشتر در گفتوگوهای دوجانبه، از روش یادداشتهای گله و پرخاش رسمی و با نکته کیفرکشتن در سفرهای دولتی و نشستهای جهانی، تلاش میکند کشورهای که کیفرکشتن را اجراع میکنند زیر فشار قرار دهد. این برای سازمان بخشش جهانی بس نیست. مایسوئر، کنشگرحقوق بشر، میگوید: «ما میخواهیم دولت فدرال برای مبارزه با کیفرکشتن اهمیت بیشتری بدهد و در برابر کشورهایی که به این مشگل تاریک اندیش برخورد میکنند، پیامدهای سیاست روشنتر و برخورد شدیدتری داشته باشد.»
بیبازگشت او با آلبر کامو هم اندیشه است. «انسانهای ستمگر تلاش میکنند کیفرکشتن را به شکل برابری نشان دهند. اما درراستای این دستورهستند که برآورده حیوانی خود را انگیزههای همزیستی کنند. این وابستگی به برابری ندارد. این خونخواهی است و میماند.»
پنجشنبه 10 خرداد 2583